از ابتدای پیدایش تنیس روی میز، این ورزش فازهای تکاملی زیادی را سپری کرده تا به ماهیت کنونی رسیده است. در حالیکه دگرگونیهایی مانند تغییر قوانین و توسعه لوازم و تجهیزات اکثرا زمینه ساز پیشرفت تنیس روی میز شده اند، شاید بعضی از آنها نیز چالشهایی بر سر راه نهاده اند. چندی پیش نیز قدم بزرگ دیگری برداشته شد.
توپ پلاستیکی تنیس روی میز
در فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ یک تغییر عمده در پینگ پنگ رخ داد: توپهای پلاستیکی شروع کردند به جایگزین شدن برای توپهای سلولوئیدی. در مهمترین رویدادهای فدراسیون جهانی مانند رویدادهای آموزشی، جام جهانی، تورنمنتهای جهانی و سایر رقابتهای عمده، این توپها بکار گرفته شدند. این تغییر به شکلی ایجاد شد که به تدریج توپهای سلولوئیدی از رده خارج شوند. خوشبختانه ورود توپهای پلاستیکی نیازی به تغییر قوانین نداشت زیرا قوانین مشخص نکردهاند که توپها باید از چه موادی ساخته شوند. تنها وزن، قطر و جهش برای خصوصیات توپ ذکر شده است.
توپهای تنیس روی میز: از گذشته تا کنون
اگر به سیر تکاملی توپها در تاریخ نگاه کنیم، این تغییر در مواد استفاده شده بیشتر برایمان قابل درک خواهد بود. اولین توپ سلولوئیدی در انگلستان در سال ۱۹۰۰ ساخته شد، زمانیکه تنیس روی میز بیشتر یک بازی خانگی بود تا یک ورزش. در ساخت آن نیز از چوب پنبه یا مواد دیگر استفاده می‌شد.
پس در سال ۱۹۰۰ توپ سلولوئیدی ۳۸ میلیمتری به عنوان یک استاندارد درآمد و تا سال ۲۰۰۰ به همین شکل ماند تا در این سال کمی بزرگتر شده و سایز آن به ۴۰ میلیمتر افزایش یابد.
حتی قبل از این زمان هم نوعی توپهای پلاستیکی توسط کمپانی بارنا دانلوپ ساخته شد که برای مدت کوتاهی در دهه ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفت و حتی در یکسری رویدادهای بین المللی مهم نیز از آن استفاده شد. اما در نهایت اکثر بازیکنان این توپها را غیرقابل استفاده دانستند چون مانند سنگ سفت و سخت بودند. تا چند سال گذشته نیز هیچ تلاشی برای ارتقا کیفیت این توپها انجام نشده بود.
در طول این سالها سلولوئید به سرعت در حال تبدیل شدن به یک ماده منسوخ شده بود که در تمامی موارد جز ساخت توپهای تنیس روی میز، جای خود را به پلاستیک داده بود. قوانین ایمنی سرسختانه برای تولید مواد سلولوئیدی، ساخت محصولاتی که از این ماده استفاده میکنند را به شدت پرهزینه کرده بود. تقاضا برای این ماده در اروپا به شدت کاهش یافت تا به این نقطه رسید که دیگر محصولات سلولوئیدی در اروپا ساخته نمی‌شدند.
علاوه بر این سلولوئید یک ماده به شدت قابل اشتعال است که این مساله باعث میشود انتقال و انبار این نوع توپها نیز پرهزینه باشد. توسعه مواد پلاستیکی و استفاده گسترده آن در زندگی روزمره بشر، کنار زدن ماده منسوخ سلولوئید توسط پلاستیک را امری طبیعی کرده است.
از سلولوئید تا پلاستیک
چندین سال پیش چین شروع به تحقیق در مورد تولید توپهای پلاستیکی کرد، پروژهای که توسط کمیته تجهیزات فدراسیون جهانی تنیس روی میز ارائه شد. یکی از کارخانههای تولید توپ چین در همکاری با فدراسیون جهانی، شروع به تولید اولین نمونه های توپهای پلاستیکی خود کرد. این اقدام تبدیل به یک اختراع جدید شد که توپها را یکپارچه تولید می کرد، برخلاف توپهای سلوئیدی که از دو نیمکره تشکیل می شوند و در وسط توپ، خط اتصال آنها قابل رویت است.
صنعت تولید توپهای پلاستیکی چین نیازمند تکنولوژی و ماشینآلات جدید بود. فورا مشکل جدیدی پدیدار شد: بخاطر اینکه این توپها خط اتصالی در وسط ندارند، تجهیزات و پروسههای تست قبلی قادر نبودند به شکل دقیق بسنجند که آیا این توپها مطابق استانداردهای فدراسیون جهانی هست یا خیر!؟ نیاز نبود که قوانین بازی بخاطر تغییر مواد تغییر کند، اما نیاز شد که تجهیزات جدیدی برای تست توپها فراهم شود. بنابراین توپهای پلاستیکی جدید بلافاصله موفق به دریافت تائید فدراسیون جهانی نشدند.
در این هنگام، دو کارخانه دیگر چینی شروع کردند به تولید توپهای پلاستیکی که مانند توپهای سلولوئیدی از دو نیم کره تشکیل شده و دارای خط وسط بودند، در حالیکه یک کارخانه در حال تولید توپهای یکپارچه بود. همچنین یک کارخانه ژاپنی و یک کارخانه آلمانی نیز توپهای پلاستیکی را مانند توپهای سلولوئیدی تولید میکردند.
مزایا و معایب توپهای پلاستیکی
از زمانیکه توپهای پلاستیکی معرفی شدند، تمامی رویدادهای فدراسیون جهانی از فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵ به بعد، ملزم به استفاده از این توپها شدند. به شکل منطقی تمامی رویدادهای قارهای و اغلب رقابتهای ملی از این قانون پیروری کردند و توپ های سلولوئیدی برای سطوح پایینتر و بازیهای دوستانه استفاده شدند.
صدای توپهای پلاستیکی با توپهای سلولوئیدی متفاوت است، اما مهمترین تفاوت آنها در این است که سطح توپهای پلاستیکی سختتر بوده که این نکته باعث میشوند دادن پیچ به این نوع توپ بسیار سختتر از نوع سلولوئیدی باشد.
همچنین کیفیت و مقاومت توپهای پلاستیکی در ابتدا بسیار پایین بود. به نظر می رسید توپهای همگن توپهایی با کیفیت بالا از آب درآیند(زیرا یکی از مشکلات توپهای سلولوئیدی را حل کردند)، اما اینگونه نشد. بازهم توپها باید بعد از تولید به ۴ کیفیت تقسیم میشدند. از بهترین کیفیت برای مسابقات تا کمترین کیفیت که فقط برای تمرینات میتواند مناسب باشد. اختلافات پیشبینی نشده در سطح کیفیت، نتیجهای ناامید کننده در تولید این توپها به حساب میآمد.
اخیرا کارخانه ها، مادههای پلاستیک قبلی را با نوعی دیگر از پلاستیک (abs) تعویض کردند که باعث حل مشکلات شده و همچنین سبب کاهش قیمت توپ ها شده است.
واقعیت این است که همین حالا هم توپهای پلاستیکی به مقدار چشمگیری سبب تغییرات در بازی شدهاند. حالا بازی با پیچ کمتر و سرعت بیشتر دنبال میشود.
تاثیر توپ پلاستیکی روی تنیس روی میز
توپ پینگ پنگ DHS
ورود توپهای پلاستیکی یقینا تغییرات عظیمی در تنیس روی میز ایجاد کرده است. در یک رالی، توپ پلاستیکی جهشهایی بلندتر از توپ سلولوئیدی دارند، سرعت بیشتری داشته و دادن پیچ به آن برای بازیکن سختتر خواهد بود.
توپهای پلاستیکی به سود بازیکنانی هستند که حملههای سرعتی بدون مقدار زیاد پیچ دارند. این بازیکنان بلافاصله بعد از جهش توپ، یعنی پیش از آنکه توپ به نقطه اوج خود برسد، به آن ضربه میزنند. قهرمان مسابقات اروپایی بوداپست در سال ۲۰۱۷ (لبسون از فرانسه) بازیکنی است که از این خصوصیات توپهای پلاستیکی سود برد. او با تکهای سرعتی خود توانست مدال طلا را ببرد. توپ پلاستیکی باعث شد تا با استفاده از حملات سریع و سخت که پیچ زیادی ندارند، بر حریفان چیره شود.
در مثال دیگری می توان به هاریموتو توموکازو، ستاره ژاپنی اشاره کرد که با استفاده از این خصوصیات توپهای جدید در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۷ تا مرحله یک چهارم پیش رفت، در حالیکه تنها ۱۴ سال داشت. او سود زیادی از حملات سریع و بدون پیچ خود برد که با توپهای جدید بسیار موثرتر انجام میشدند. ممکن است این سبک بازی باعث شود تا رویههای دندانهدار دوباره به صحنه بازگردند.
اما همه بازیکنان از توپهای پلاستیکی جدید و تغییراتی که وارد بازی کردهاند، سود نمیبرند. بازیکنان تدافعی و آنتیکار که از پیچ زیر استفاده میکنند حالا دچار مشکلات زیادتر از قبل شدهاند و همچنین بازیکنانی که از پیچ رو برای حمله استفاده میکنند نیز قادر نیستند مثل گذشته به توپ پیچ بدهند.
بطور کلی تغییرات در بازی چشمگیر بودهاند و بازیکنان را وادار کردهاند تا استراتژیها و تکنیکهای خود را جهت تطابق با این توپهای جدید تغییر دهند. تنیس روی میز سریعتر و رالی ها کوتاهتر شدهاند. ضرباتی که همراه با حرکات کوتاهتر هستند، نیاز به تمرینات فیزیکی مناسب جهت دوری از آسیب دیدگی را پدید آوردهاند.
نظر شما چیست؟
خب در پایان بسیار علاقمند هستیم تا بدانیم نظر شما در مورد سیر تکاملی توپها از سلولوئیدی به پلاستیکی چیست؟
آیا با تغییرات زیاد در سرعت و ساختار بازی، تنیس روی میز افول داشته است؟یا این تغییرات نتیجه مثبت داشته و در کنار سوق دادن بازیکنان به بالا بردن مهارتها و تکنیکها، بازی را برای تماشاچیان جذابتر کرده است؟
شما می‌توانید توپهای مختلف پلاستیکی را در تی تی هیستوری تهیه کنید.
